Mam za sobą wreszcie te przeklęte matury ustne!!! Zakończyłam zatem pierwszy etap męczarni, zwanej egzaminem dojrzałości, ale niestety nie mogę liczyć na to, że teraz będzie z górki. Dwa dni temu zdałam ustny polski. Muszę się pochwalić, że uratowałam honor nadwątlony angielskim i dostałam 100% , co oczywiście nieskromnie wprawia mnie w stan euforii.
Doskonały wynik opłaciłam jednak słono - dosłownie i w przenośni, bo znowu ryczałam - zdarza mi się to ostatnio zdecydowanie za często! Kilka pierwszych dni po egzaminie z angielskiego upłynęło mi wyłącznie na przeżuwaniu goryczy porażki. Dopiero w weekend zabrałam się za ostateczne przygotowywanie prezentacji. Musiałam przekopać tony kserokopii, co zajęło mi zdecydowanie zbyt wiele czasu (również w nocy), tak że ostatecznie za pisanie konspektu pracy, przygotowywanie prezentacji multimedialnej, analizę wierszy i ćwiczenie nawijania zabrałam się dopiero w przeddzień. Do pisania zabrałam się o 9:00 rano, ale o 16:00 byłam dopiero w połowie pracy. Dodatkowo robotę ciągle przerywały mi nieustające wędrówki facetów konserwujących instalację gazową. Pukali do drzwi z regularnością do 10 min, co w pewnym momencie krańcowego skupienia, z którego mnie wyrwali, zaczęło mnie doprowadzać do szału! O godzinie 21:00, a więc po 12 godzinach pracy moja prezentacja nadal była w powijakach, zdążyłam już też zaliczyć kłótnię z rodzicami, którzy postanowili "wspaniałomyślnie" uświadomić mi jeszcze, że to wszystko moja wina, żeby mi ta świadomość przypadkiem gdzieś nie umknęła i w ogóle wyłożyć wszystkie swoje pretensje, skoro jest już ku temu okazja. Wśród zarzutów znalazł się i taki, że zaczęłam pracować dopiero ostatniego dnia, co doprowadziło mnie niemal do szewskiej pasji, zwłaszcza gdy od kilku dni siedziałam po kilka godzin wypatrując oczy nad przeraźliwie nudnymi naukowymi wypocinami, miałam też za sobą dwa miesiące łażenia do biblioteki uniwersyteckiej i siedzenia tam do zamknięcia po to, by wszystko ostatecznie oddać na ksero. No cóż... zapamiętajcie tę ważną życiową prawdę dzieci: choćbyście siedzieli tygodniami po nocach, odżywiając się tylko kawą tak, że wreszcie wyparła by krew z obiegu, dla niektórych rodziców i tak bez przerwy tylko się obijacie! Musicie przyznać, że po takich słowach z ust rodziców w momencie rycia nosem w ziemię ze zmęczenia można dostać pier.....ca (przepraszam za słowo), nie należy mi się zatem dziwić, że rozpętałam III wojnę domową.
Na domiar złego pracę przerwała mi konieczność zwolnienia komputera. Dalsze pisanie kontynuować musiałam ręcznie. Po 22:00 w mojej mamie wezbrała litość i postanowiła mi pomóc. Podzieliłyśmy obowiązki: ja pisałam ręcznie, rodzicielka wklepywała tekst do komputera. O godzinie 2:20 w nocy skończyłam pisać, zwolniłam też mamę, która zaraz poszła w tzw. "kimę", ja natomiast pracowałam dalej. Konspekt skończyłam po 3:00, nie było mowy o ćwiczeniu gadania, więc postanowiłam zabrać się jeszcze szybko za prezentację multimedialną (ach.. ten mój przerost ambicji!) - wynik był taki, że straciłam rachubę czasu i tej nocy w ogóle nie spałam.
W tym miejscu muszę podzielić się z wami moimi niezwykłymi nocnymi doznaniami, które narodziły się w wyniku niewyspania. Przede wszystkim szum komputera w całkowitej ciszy nie tylko pokoju, nie tylko mieszkania, ale i osiedla, zaczął w mojej szajbniętej głowie wywoływać omamy słuchowe. Wydawało mi się np.: że słyszę jakiś przytłumiony męski głos za ściany, potem że słyszę muzykę. Oczywiście nic takiego nie miało miejsca, wobec czego zaczęłam się podejrzewać, że to pierwsze oznaki szaleństwa ;) Moje zaskoczenie sięgnęło zenitu, gdy nagle usłyszałam śpiew ptaka! Tym razem okazał się jednak prawdziwy, bo gdy spojrzałam w okno okazało się, że właśnie gasną latarnie i robi się jasno!!! Na zegarku była 5:00!!! Co śmieszniejsze nie bałam się, że się nie wyśpię na maturę, tylko, że zaraz nakryje mnie któreś z rodziców i dostanę ochrzan. Do ochrzanu było już niedaleko, ale położyłam się na dwie godziny spać i burzowa chmura poleciała dalej. Efekt drzemki był taki, że nie mogłam wstać, bo było mi słabo, niedobrze i potwornie bolała mnie głowa. Ratowałam się kawą.
Ostatecznie wszystko dobrze się skończyło: prezentacja się podobała, dostałam pełną punktację mimo przekroczenia czasu, przy ocenie usłyszałam kilka miłych słów, rodzice w euforii, pozwolono mi nawet wyjść na miasto poświętować (choć ledwo trzymałam się na nogach ze zmęczenia). Ale po co ja to wszystko opisuję??? No cóż... to taka Matura Od Kulis. Was też to czeka - czyż to nie tragiczna świadomość? he he he.
Żeby nie było za pięknie i za miło po tym polskim rodzice postanowili mi nałożyć szlaban na imprezy i wyjścia na miasto aż do zakończenia matur, czyli........... do końca maja!!! Moi rodzice to tyrani! :~(