| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 30 | 31 | 01 | 02 | 03 | 04 | 05 |
| 06 | 07 | 08 | 09 | 10 | 11 | 12 |
| 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
| 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
| 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | 01 | 02 |
No cholera jasna!
Wkurzyłam się, bo nie nadążam za tymi nowymi blogami. Już mi się zdążył spodobać tamten stary szablon - jedno nieopatrzne kliknięcie i mam nowy, a tamtego nie idzie znaleźć! A w tym jak na ironię nie działają tematy!! Nic co dobre nie trwa wiecznie - chciałoby się rzec...
Nie daruję! Muszę coś z tym zrobić!
Aj, już mi się nawet odechciało pisać. A chciałam napisać o małej Przedsiębiorczej Kwiaciarce. Obrażam się! Nie piszę! A co!
Zakochałem się w Tobie, że hej!
Tak mocno, że żyć bez Ciebie nie potrafię już! Tak!
Zakochałem się w Tobie, że hej! Do Ciebie piszę wiersze.
I myśli z mojej mądrej głowy przelewam na papier na przekór Tobie,
bo pędzę trabantem pełnym snów o Tobie!
Siedzę w pustym domu, zamiast Ciebie obok mnie
Twoje małe zdjęcie - bardzo dobrze widzę Cię.
Moje myśli w mojej głowie wypisują Twoje imię... Kochanko!
Hej ho, Kochanko!
Hej ho, Kochanko!
Jestem Trabant Drajwer, tak!
Jestem Trabant Drajwer! x2
Zakochałem się w Tobie, że hej ho!
I już bez Ciebie nie potrafię żyć
i piszę, i piszę, i napiszę jeszcze więcej!
I pędzę po niebie do Ciebie, obłoki wymijam i lecę po niebie
i nic mnie nie zatrzyma! Mój Trabant Pershing Lovers!
Zakochałem się w Tobie, że hej ho!
I chciałbym zostać twym szoferem - wozić Cię po świecie, Kochanko!
Aj, aj, aj, aj, Kochanko! Kochanko!
Jestem Trabant Drajwer, tak!
Jestem Trabant Drajwer! x2
I spójrz, moje piękne Złotko!
Pod nami chmury, pod nimi miasto.
To Warszawa! Warszawa! Warszawa!
Kochanko!
Jestem Trabant Drajwer, tak!
Jestem Trabant Drajwer! x2
Co zrobić, żeby mi to wreszcie wyszło z głowy?? ;)
Kamienie, kamienice,
ściany ciemne, pochyłe.
Księżyc po stromym dachu toczy się, jest nisko.
Zaczekaj. Zaczekajmy chwilę -
jak perła
upadnie w rynku miskę -
miska zabrzęknie.
W płowej nocy,
po kątach nisz głębokich
po bram futrynach i okien
załamany,
bez mocy,
cień fiołkowy uklęknie.
Gwiazdy żółte, które lipcowy żar ściął,
lecą - kurzawą - lecą,
firmament w złote smugi marszczą,
za Trybunałem
na ślepych szybach świecą
cichym wystrzałem.
Noc letnia czeka cierpliwie,
czy księżyc spłynie, zabrzęknie,
czy zejdzie ulicą Grodzką w dół.
On się srebrliwie rozpływa
w rosie porannej, w zapachu ziół.
Jak pięknie!
Spóźnione odkrycie. W "stadzie" nie umiałam się nim zachwycić :) Może dziś zachwycę się jeszcze raz, ale w plenerze?
"Interesująco na tym tle wygląda także pospolity w Europie Środkowej łubin (Lupinus spp.). Zawiera wyjątkowy alkaloid – lupinidynę, która w zależności od stężenia dawki działa paraliżująco lub pobudzająco na centralny i wegetatywny układ nerwowy. W dużej ilości wywołuje nudności, wymioty, ślinotok, trudności w przełykaniu oraz zaburzenia rytmu serca. Przedawkowanie lupinidyny powoduje postępujące porażenie, które prowadzi bezpośrednio do śmiertelnego paraliżu oddechowego przy pełnej świadomości poszkodowanego."
/źródło: "Focus"/
Aha, to teraz już rozumiem dlaczego tak trudno ze mną żyć... ;)